DOCS Folgen

Bert van der Sluis is de zoon van een Italiaanse gastarbeider die in de jaren zestig naar Nederland kwam om in een fabriek te werken. Het enige dat Bert van zijn biologische vader weet is zijn voornaam, en dat deze Giuseppe zijn moeder tegenkwam in de Rutex, een Utrechtse dansgelegenheid. Al meer dan vijftig jaar zoekt Bert zonder succes. En in deze uitzending aflevering 7 van Een Leven, een gebruiksaanwijzing.

Zo gauw duidelijk werd dat de Britten voor de Brexit hadden gestemd, begon het te broeien. De burgemeester van Beziers twitterde (in het Frans) dat de Engelse taal iedere legitimiteit in Brussel had verkwanseld. Ook andere Franse politici vonden dat het Engels niet meer een van de drie werktalen van de EU kon zijn. Het Frans leek hen veel geschikter. Maar Engels raakt zijn positie als wereldtaal niet zomaar kwijt, wat de Fransen ook proberen. Over het ENgels als wereldtaal hoort u taalwetenschapper Arthur van Essen en Latinist Piet Gerbrandy in deze documentaire van Leonie Wolters: Engels zonder de Engelsen. En aflevering 6 van Het leven, een gebruiksaanwijzing: Hoe te doen alsof er niets aan de hand is

Met lawinegevaar een berg beklimmen. Oorlogsgebied in Afghanistan verkennen. Als vrouw alleen door Oost-Europa liften. Vrijwilligers? De meeste mensen hebben een instinctieve afkeer van risico´s. En we leven niet bepaald in een cultuur die waaghalzen op een voetstuk zet. Toch zijn er mensen die zich vol overgave in een situatie storten die wel eens fataal zou kunnen aflopen. Wat bezielt hen? Documentairemakers Saar Slegers en Marieke Drost vroegen drie durvers hoe zij het gevaar navigeren en hoe ze omgaan met een omgeving die hen niet begrijpt – en soms sterk veroordeelt. En ze vroegen zich ook af: heeft risico mijden niet ook zijn risico´s? Met o.a. oorlogscorrespondente Bette Dam off piste skiër Michiel Engelsman en bore out coach Frouke Vermeulen. En in deze uitzending Het leven, een gebruiksaanwijzing - Aflevering 5: Hoe te helpen Anderen helpen maakt gelukkig. Geen wonder dus dat het helpen van de hulpelozen voor sommigen een soort missie is, waar ze al hun tijd aan besteden. Maar wat doe je als je hulp niets uithaalt? Of als mensen je hulp niet waarderen?